به گزارش ابصارخبر، قرآن در سوره «معارج» با برشمردن مجموعه صفات 9 گانه به صاحبانِ آنها وعده بهشت داده و مي‌فرمايد: « اين گروه با عظمت، در باغ‌هاى بهشتى گرامى داشته مى‌شوند»، تعبيرى كه هم واجد نعمت‌هاى مادى و هم روحانى است.
قرآن در سوره «معارج» با برشمردن مجموعه صفات 9 گانه شامل مداومت بر نماز، قرار دادن حقّ ثابتى در اموال براى محرومان، ايمان به روز جزا، ترس از عذاب پروردگار، حفظ دامان از بى‌عفتى، اداء امانت، وفاء به عهد، اداء شهادت به حقّ و محافظت بر آداب و شرايط و روح نماز، به صاحبانِ آنها وعده بهشت داده مي‌فرمايد: « اين گروه با عظمت، در باغ‌هاى بهشتى گرامى داشته مى‌شوند» تعبيرى كه هم واجد نعمت‌هاى مادى و هم روحانى است.
در سوره «معارج» از آيه 22 تا 34 مجموعه صفاتى را ضمن بيانِ 9 صفت بيان مى‌كند و به دنبال آن وعده بهشت به صاحبان آنها مى‌دهد، اين صفات عبارتند از: مداومت بر نماز، قرار دادن حقّ ثابتى در اموال براى محرومان، ايمان به روز جزا، ترس از عذاب پروردگار، حفظ دامان از بى عفتى، اداء امانت، وفاء به عهد، اداء شهادت به حقّ و محافظت بر آداب و شرايط و روح نماز و به دنبال آن مى‌فرمايد: « اُولئكَ فِي جَنّاتٍ مُكْرَمُونَ»؛ (اين گروه با عظمت، در باغ‌هاى بهشتى گرامى داشته مى‌شوند)، تعبيرى كه هم واجد نعمت‌هاى مادى و هم روحانى است.
نكته جالب اينكه اين صفاتِ 9 گانه از نماز شروع مى‌شود و به نماز پايان مى‌يابد، با اين تفاوت كه در مرحله نخست از مداومت بر نماز سخن مى‌گويد و در مرحله آخر از محافظت بر آن كه تفسير به حفظ آداب و شرايط و خصوصيات آن شده است، آداب و شرايطى كه هم ظاهر نماز را از فساد و بطلان حفظ مى‌كند، هم روح نماز را كه حضور قلب است تقويت مى‌نمايد و هم موانعى را كه سدّ راه قبول آن است؛ همچون خوردن اموال حرام، نوشيدنِ شراب، غيبت و امثال آن، از بين مى‌برد.
به اين ترتيب آغاز اعمال خير، نماز است و پايان آنها نيز نماز مى‌باشد و اتفاقاً از نظر برنامه زمانى نخستين چيزى كه بر انسانِ بالغ واجب مى‌شود نماز و آخرين چيزى كه تا پايان عمر نيز همراه اوست، نماز است.
جالب اينكه محافظتِ انسان نسبت به نماز طرفينى است، هم او بايد نماز را از خلل حفظ كند و هم نماز انسان را از تباهى و فساد محافظت مى‌كند و شاهد آن: « اِنَّ الصَّلوةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَ الْمُنْكَرِ» است.
اين سخن در حديثى از رسول خدا(ص) آمده است که فرمود: «مَنْ حَافَظَ عَلَيْهَا كانَتْ لَهُ نُوراً وَ بُرْهَاناً وَ نَجَاةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ»(1)؛ (هركس نماز خود را محافظت كند نماز براى او مايه نور و روشنايى و آگاهى و نجات در روز قيامت است).(2)
پی نوشت:
(1) تفسير روح البيان، حقى بروسوى، اسماعيل، دارالفكر، بيروت، بى تا، ج 10، ص 167.
(2) گردآوري از كتاب: پيام قرآن، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دار الكتب الاسلامية، تهران، 1386 شمسی، چاپ: نهم، ج 6، ص 172.
برگرفته از: معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تهیه و تنظیم: ابراهیم عزیززاده