به گزارش خبرنگار ابصارنیوز، صبح امروز سجاد حسينی سرپرست دفتر توسعه فرهنگی آذربايجان دانشگاه محقق اردبیلی در نشست ادبيات شفاهی، منطقه آذربايجان را يکی از مواريث فرهنگی اين منطقه قلمداد کرد و گفت:با وجود انباشت غبار تاریخی انجام فعاليتهای پژوهشی در اين حوزه تخصصی دير شده است؛ چرا که ادبيات شفاهی ما در گنجينه سينه های پدران و مادران کهنسال ما جای گرفته و با از دست دادن هر يک از اين عزيزان خزينهای از اين ميراث معنوی نیز به خاک سپرده ميشود.
اوخشامالار مهمترین مصداق ادبیات تاریخ شفاهی اذربایجان
سرپرست دفتر توسعه فرهنگی آذربايجان دانشگاه محقق اردبیلی "کتاب اوخشامالار" را به عنوان يکی از مهمترين شاخههای ادبيات شفاهی آذربايجان عنوان کرد و افزود: با مکتوب شدن بخش قابل توجهی از سوگواره های مادران شهدا در تعزيه فرزندانشان، اين اشعار شفاهی ارزشمند برای هميشه ماندگار شده است.
حسينی نواحی روستايی و عشايری اردبيل را از جمله بکرترين و غنيترين مراکز ادبيات شفاهی آذربايجان دانست و بر تأسيس رشته دانشگاهی مردم شناسی جهت تسريع مطالعه و پژوهشهای علمی در اين حوزه تأکيد نمود.
ادبیات شفاهی دفاع مقدس باید ثبت و ضبط شود
خدابخش اسداللهی، رئيس دانشکده ادبيات و زبانهای خارجی دانشگاه نيز پرداختن به ادبيات شفاهی دفاع مقدس و جنگ را يکی از مباحث مهم و ضروری ادبيات به شمار آورد و گفت: همانگونه که در گذشته و از صدر اسلام دلاوری ها و رشادت‌های رخ داده در جنگ‌ها که بصورت شفاهی وجود داشت و بعدها توسط نويسندگان به صورت مکتوب درآمد؛ ادبيات شفاهی دفاع مقدس نيز بايد از طريق نگارش کتاب های مرتبط ثبت و ضبط شود، تا از اين طريق امکان ارائه آنها به نسلهای بعدی وجود داشته باشد.
وی با اشاره به کمبود پژوهش در اين زمينه و پتانسيل بالای اين عرصه برای انجام کارهای تحقيقی و دانشگاهی، دانشجويان را به انجام کارهای پژوهشی در اين زمينه تشويق و ترغيب کرد.
ادبیات شفاهی بیانگر تفاوت انسان شناسی از بعد زيستی و فرهنگی است
عمار احمدی،نويسنده کتاب «اوخشامالار» نيز به تفاوت انسان شناسی از بعد زيستی و فرهنگی پرداخت و گفت: مطالعات انسان شناسی فرهنگی در غرب مربوط به قرون جديد است و اين در حالی است که در اسلام از قرن ها پيش از اين تاريخ، انسان شناسی فرهنگی توسط افرادی همچون بيرونی و ابن خلدون و غيره مطرح شده است.
وی افزود: با حضور در کنار مادران شهدای دفاع مقدس در شهرها و روستاهای مختلف آذربايجان به تهيه فايلهای صوتی در اين خصوص اقدام شد و اين فايلهای صوتی در قالب دو رسم الخط فارسی و لاتين و همچنين ترجمه ترکی مکتوب شد.
مسروره مختاری، عضو هيأت علمی دانشگاه نيز گفت: اوخشامالار، اگر چه در نگاه اول، سوز و حال مادران و خواهران شهيد را تداعی می کند، اما يکی از مشخصه های قابل تأمل در اين اشعار، آميختگی مرثيه با حماسه است و از اين رو جوانمردی ها، قهرمانی ها و ذکر فضايل شهدا بخش اعظم مفاهيم و محتوای اوخشامالار است.
وی اوخشامالار را از مهمترين قالبهای میراثی در ميان آذری زبانها دانست و افزود: مرثيه خواندن در مرگ عزيزان، از سنتهای قديمی مردم منطقه آذربايجان است و اين مردم غالباً اين اشعار را در قالب باياتی می سرايند و در مجالس سوگ عزيزان از دست رفته شان ميخوانند.
آغلاشما، میراث گرانبهای مرثیه خوانی
مختاری ادامه داد: شاعران و مداحان اهل بيت در آذربايجان نيز «باياتي»ها و اوخشاماهايی متناسب با موضوع مرثيه برای هريک از دلاوران دشت کربلا مي سرايند و در اوج مجالس مرثيه خوانی، همراه با «آغلاشما» به سوگواری ميپردازند.
در اين نشست کتاب «اوخشامالار» در موضوع سوگواره های مادران شهدای آذربايجان در هشت سال دفاع مقدس اثر عمار احمدی معرفی و مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
انتهای پیام/