به گزارش ابصارنیوز به نقل از وبلاگ شخصی سید رضا وهاب زاده، اگر از اولین توافق ایران و پنج کشور عضو دائم شورای امنیت در 29 مهر سال 82 حساب کنیم ، میشود 12 سال....
پس از 12 سال استقامت، گویا فرجام بر این بود تا قرعه فال به نام شیخ حسن زنند و شیخ جایزه مرد صلح ایران را از آن خود کند...
به مصداق حکم ((لم یشکر)) شریعت ، زحمات دولتمردان و (یقه دیپلمات) های کلید به دستمان در این چند ماه بسی جای منت دارد...
اما در اثنای کلام ذکر نکاتی چند از حواشی این رویداد جهانی خالی از لطف نمی نماید ؛
قدر مسلم در هرتوافقی اصل بر سازش است و در هر سازشی اصل بر تساهل و تسامح معقول...و به اصطلاح سیاسیون تاکسی سوار ، از منظر هر میزان معقولی ، اصل توافق مبتنی است بر کوتاه آمدن طرفین از خواسته هایشان ... که نام دیپلماتی این کوتاه آمدن میشود توافق...
آنچه مبرهن است ، تلاش های دیپلمات ها و هتل نشینان ژنوی ، فارغ از فرجام کار ، در نفس خود جای تقدیر دارد ...
لکن در این معادله سازش و تسامح در مواضع ، آنچه شگرف مینماید ، برخورد معدود شبه روشنفکران پوستر به دستی است که از قبل از فروردین 94 تا تیر 94 ، شنیده و نشیده ، دانسته و نداسته ، با تعجیلی غیر معقول و صدالبته عجیب!!! با تراکت ها و شعار ها و پوستر های ازپیش آماده شده ، عرصه ای میابند برای عرض اندام و تهییج افکار عموم...
***و صد البته تحریف اصل سازش به پیروزی... ***
***و صد البته تحریف اصل سازش به پیروزی... ***
***و صد البته تحریف اصل سازش به پیروزی...***
اولین نکته)):
آشکار است که از منظر شرع وعقل و عرف ، ترجمه دیپلماتی کوتاه آمدن میشود سازش...
و از همین منظر نیز ، مصداق عینی پیروزی بر اساس آیات متعدد قرآن ، از جمله آیه 20 سوره توبه ، میشود جهاد با دشمنان...میشود 8 سال دفاع مقدس...
با وجود این آیات متعدد و صریح قرآن در رابطه با جهاد و شهادت و جایگاه آن در اسلام ، گویا برخی بزرگ جایگاهان ،چندان به آیات و روایات و اصول شرع مقیّد نبوده و در بیانات تهی از حکمت و تدبیر ، سازش با دشمن خونخوار مسلمین را از جنگ خرمشهر نیز برتر ووالاتر میپندارند ...
حال آنانکه سازش با دشمن را ازجنگ با دشمن والاتر میپندارند ، یا دشمن را نمیشناسند (!!!!!!!!!)یا دشمن اسلام و مسلمین را دشمن خود نمیبینند...
و این آغازیست برای تحریف یگانه راست قامت جاودانه تاریخ ، خمینی کبیر...امامی که میفرمود:
((کسی تصور نکند که ما راه سازش با جهانخواران را نمی‌دانیم. ولی هیهات که خادمان اسلام به ملت خود خیانت کنند.......... که اگر بندبند استخوانهایمان را جدا سازند، اگر سرمان را بالای‌دار برند، اگر زنده زنده در شعله‌های آتشمان بسوزانند، اگر زن و فرزندان و هستی‌مان را در جلوی دیدگانمان به اسارت و غارت برند هرگز امان نامه کفر و شرک را امضا نمی‌کنیم.))(3)
این مرام امام ما...و آن مرام شیوخ ما...و وای بر حال خواب های برخاسته از مرام این شیوخ که به زور به امام میچسبانندش...
دومین نکته ای که فارغ از هر حزب وجناح و طیف فکری و جهت گیری سیاسی ، برای لحظاتی خود را در جایگاه میز مذاکره آمریکا پنداشته و از آن موضع به رصد رویدادها به نظاره مینشینیم...
هنوز هیچ توافقی امضا نشده ، هنوز هیچ یقه دیپلمات چمدان به دستی از هتل کوبورگ خارج نشده است...
چشم تمام دنیا به درهای هتل کوبورگ دوخته شده است که ناگهان خبر جشن سازش با دشمن در کشور مدعی مقاومت از زبان عالی ترین مقامات اجرایی کشور به تیتر یک رسانه های دنیا تبدیل میشود...(2)
جشنی برای سازش با دشمن...
جشنی برای صلح حسنی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!...
حال همین خبر به پشت درب های بسته هتل کوبورگ و به گوش دشمن میرسد...
اولین تصویر ذهنی طرفین مذاکرات از این خبر را تصور کنید...
آیا همین جشن سازش !!!آن هم قبل از سازش!!!!!!!!! روزنه امیدی و ارسال کد برای کارایی و تاثیر تحریم ها برای دشمنان نیست؟؟؟؟
در شرایطی که دشمن یکصدا از عدم کارایی تحریم میگوید و وزیر امورخارجه آمریکا در همان روز توافق اعتراف میکند که :
((آنها با فشار از پا در نمی آیند، این ثابت شده است و ما کسانی دیگر را که در این تحریم ها به ما کمک کرده‌اند، از دست می دهیم.))
آیا به راستی جشنی برای سازش آن هم قبل از سازش ، معنایی جز ارسال کد به دشمن دارد؟
این همان منش فکری است که از ماه ها قبل رسانه های زور و تزویر ، به اشاعه آن پرداخته اند....
و برای این رسانه ها چه دستاویزی بهتر از تصاویر عده ای تراکت به دست گوش به فرمان خیابان نشین؟؟؟؟
قدر مسلم ملت ایران در این سال ها آنقدر درگیر سیاست بوده است که امروز بازیچه سیاسی کاران نشود...
گواه صدق این مدعی هم تعداد کم تراکت به دستان خیابانی گوش به فرمان بودند...
اما آنچه از چراغ سبز تراکت به دستان خیابان نشین نیز عجیب تر مینماید بیانات مدبرانه جناب وزیر کشور محترممان و قائم مقامشان در اعلام خبر جشن سازش هسته ای در برابر خبرنگاران و مدبرانه تر از آن نیز واکنش برخی رسانه های ملی و دولتی در پخش این خبر است ...(5)
آیا به راستی چنین اقدامات نابخردانه و تهی از تدبیر در دولت تدبیر زحمات سال ها استقامت این ملت و شهدای هسته ای را به یکباره فنا نمیسازد؟
آیا منافع ملی نیز باید چوب سیاسی کاری و قدرت طلبی جناح ها و شخصیت ها را بخورد؟آیا خط قرمزی برای این هوچی گری ها متصور نخواهیم بود؟
خطاب به این شیوخ و آقایان تنها به یک جمله مقام معظم رهبری(مد ظله العالی ) اشاره کرده و سخن کوتاه میکنیم:
مقام معظم رهبری در جمع مردم شریف آذربایجان در ۲۸ بهمن ۹۱:
ً…تقوا، تقوا، تقوا، صبر، میدان ندادن به احساسات سرکش… ً(6)
پانوشت:
1)---------
2)بازتاب رسانه ای جشن سازش در دنیا (http://www.avajam.ir/2013-08-19-20-24-10/iran-world/5074)
3)صحیفه امام خمینی(ره)-جلد ۲۱ - صفحه ۹۸(http://farsi.rouhollah.ir/library/sahifeh?volume=21&page=98)
4) مصاحبه اختصاصی جان کری با شبکه تلویزیونی پی بی اس(http://www.iribnews.ir/NewsText.aspx?ID=608082)
5)مصاحبه رحمانی فضلی خبرنگاران در هفتاد و پنجمین شورای اجتماعی کشور http://www.tasnimnews.com/Home/Single/798163