به گزارش ابصارخبر، حاتم رسولی فعال رسانه ای اردبیل نوشت: در تالارهای شیشه‌ای و پرزرق‌وبرق سازمان‌های بین‌المللی، دیپلمات‌هایی با کراوات‌های ابریشمی و لبخندهای تمرین‌شده، پشت تریبون می‌ایستند و از صلح، حقوق بشر و ضرورت گفتگو سخن می‌گویند. اما درست در همان لحظات، در کوچه‌های ویران‌شده‌ی غزه، کودکی زیر آوار به شهادت می‌رسد، مادری با پیکر خونین فرزندش وداع می‌کند، و مردمی بی‌پناه، بی‌آنکه جرم‌شان روشن باشد، زیر آتش بمباران‌هایی جان می‌دهند که پشتیبانانشان دقیقاً همان دولت‌هایی‌اند که پشت میزهای مذاکره، از «امنیت جهانی» دم می‌زنند.
سیاست خارجی دولت‌های حامی تروریسم، لباسی فاخر بر تن دارد، اما در باطن، فرسوده از ریا، خشونت نیابتی و سوداگری با خون ملت‌هاست. این دولت‌ها، با تأمین سلاح، حمایت مالی و سکوت معنادار خود، نقشی کلیدی در تداوم نسل‌کشی و ویرانی در سرزمین‌هایی چون غزه دارند. حمایت مستقیم یا غیرمستقیم از رژیم‌هایی که بی‌هیچ ترسی، خانه‌ها، بیمارستان‌ها و اردوگاه‌های پناهندگان را بمباران می‌کنند، لکه ننگی‌ست که هیچ زبان دیپلماتیکی قادر به شستن آن نیست.
دیپلمات‌های خوش‌پوش، در حالی نشست‌های حقوق بشری را با چای و نان‌شیرینی به پایان می‌برند که خون فلسطینیان هنوز از دیوارهای مدارس سازمان ملل در غزه می‌چکد. و آن‌گاه که در پایان روز، جهان خسته از اخبار جنگ، سر بر بالش می‌گذارد، خمیازه‌های قبل از خواب تنها نشانه‌ای است از بی‌تفاوتی سنگ‌واره‌شده‌ی جامعه جهانی. وجدان بشر، سال‌هاست در اتاق‌های اقامت دیپلمات‌های غربی، به خواب رفته است.
اما تاریخ سکوت نخواهد کرد. وجدان‌ها بیدار خواهند شد. و روزی، این چهره‌های خوش‌پوش، این دولت‌های به ظاهر متمدن، باید در دادگاه حقیقت، پاسخ‌گوی آن باشند که چرا غزه، در سکوت سنگین جهان، غریبانه به خون نشست.
انتهای خبر/ ج