به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ابصارخبر، در سال‌های اخیر، نام علی دایی همواره با افتخار و غیرت ورزشی عجین بوده است؛ اما در زادگاه او، نامش بر روی مجموعه‌ای گذاشته شده که به جای نماد افتخار، به نماد غفلت و بی‌توجهی تبدیل شده است. ورزشگاه علی دایی اردبیل، که قرار بود پایگاه پرورش استعدادهای جدید باشد، امروز تنها ویرانه‌ای است که صدای سکوتش از میان جایگاه‌های مخروبه، پیست‌های فرسوده و چمن‌های از بین رفته به گوش می‌رسد.
این پروژه که قدمت آن به بیش از سه دهه می‌رسد، نه تنها به سرانجام نرسیده، بلکه با بی‌تفاوتی مسئولین به حال خود رها شده است. گزارش‌ها از سرقت تجهیزات و تخریب عمدی بخش‌های مختلف حکایت دارند؛ اتفاقاتی که نشان می‌دهد این مجموعه حتی از حداقل حفاظت لازم نیز برخوردار نیست. در حالی که از یک سو مسئولان محلی و کشوری از کمبود سرانه ورزشی در اردبیل گله می‌کنند، از سوی دیگر، تنها ورزشگاه بزرگ این شهر در حال تبدیل شدن به یک مخروبه است.
این وضعیت، چیزی فراتر از یک ناکامی مدیریتی است. این وضعیت، یک ننگ بزرگ برای ورزش کشور است که نمی‌تواند از میراث قهرمانان خود محافظت کند. ورزشگاه علی دایی، دیگر یک طرح نیمه‌تمام نیست، بلکه سندی است بر کم‌کاری و وعده‌های پوچ. با وجود تمام شعارها و وعده‌هایی که هر از گاهی برای احیای آن داده می‌شود، این ورزشگاه همچنان در سایه بی‌توجهی پنهان مانده است. آیا نام بزرگ "علی دایی" برای جلب توجه کافی نیست، یا مشکل جای دیگری است؟