به گزارش ابصارخبر، رضا ندایی دانشجوی دانشگاه ازاد اردبیل و از عشایر اصیل دیار مغاندر یادداشت خود به مسئله کوچ بهره در بین عشار پرداخت و نوشت: زندگی عشایر به عنوان الگویی برای زندگی مسالمت آمیز با طبیعت و درعین حال برای به چرخش درآوردن چرخه اقتصادی مطرح می شود.زندگی سرتا سرصفا و صمیمیت مردمان عشایر عجین شده با طبیعت درارتفاعات و دامنه کوهپایه هایی همچون سبلان و ارسباران ، باغرو، خدآفرین و...می باشد.
زندگی ساده و بی آلایش عشایر هر بیننده ای که برای اولین بار از نزدیک آشنا می شود برای همیشه به خود جذب می نماید.و برای گردشگران داخلی وخارجی جذابیت ایجاد می نماید. عشایر با وجود مظاهرتکنولوژی درجامعه و افزایش شبکه های اجتماعی همچنان بسیاری ازسنت ها و ارزشهای اصیل عشایری و ایرانی را حفظ نموده است.
عشایردشت مغان نقش بسیارمهمی درتولید و اشتغال دارند.و همواره دراقتصادمقاومتی پیش قدم هستند.
این قشرازجامعه ایران اسلامی درطول تاریخ دارای تاثیرات اقتصادی ، فرهنگی ، سیاسی و امنیتی بوده اند.و به دلیل روح سلحشوری وظلم ستیزی همواره مرزدارخوبی بوده و از مرز و بوم این سرزمین حفظ وحراست می نمودند. عشایر این مرز و بوم به قول بزرگان تاریخ مردمانی مسلمان ، غیور، شجاع و ساده دل و با صفاو از بهترین مرزداران واقعی کشور بوده اند.
عشایرمردمانی میهمان نواز، راستگو، سخت کوش و دلیر در برابرشرایط خاص محیط بردبار و با حداقل امکانات زندگی می کنند.دردوستی بسیارثابت قدم و وفادار ولی دردشمنی سرسخت می باشند.
کوچ بهاره عشایر از اوایل خرداد ماه ازقشلاقات به ییلاقات شروع می شودو این کوچ بصورت پراکنده ازاقصی نقاط استان به مدت یک ماه طول می کشد.بدلیل اختلاف ارتفاعات زیاد دردامنه کوه هاو تفاوت های اقلیمی دارای فصول رویش گیاهان متنوع است.لذا کوچ عشایرباید درزمان محدود و مشخص انجام گیردکوچ زود هنگام با هوای سرد ارتفاعات و زمین های کم علف برای چرای دام مواجه می شود.بنابراین ازسوی کارشناسان ومسئولین منابع طبیعی و عشایری استان مورد تاکید می باشد.
اوایل روزهای پاییز کوچ عشایری ازمناطق ییلاقات به مناطق قشلاقات شروع می شود. با توجه به شرایط جوی و اقلیمی آب و هوایی وکمبود مراتع برای چرای دام ، مجبور به کوچ اجباری از ییلاق به قشلاق ودرفصل بهارنیز برعکس انجام می گیرد.
درزمان های گذشته عشایر با شرایط سخت زندگی مواجه بوده و همین امرموجب یک جانشینی و مهاجرت عده ای ازعشایربوده است .ودرسال های اخیر به علت وجود امکانات و افزایش رفاه و وارد شدن امکانات مکانیزه تکنولوزی به مناطق عشایری درواقع ازحالت سنتی به حالت روز و پیشرفته روی آورده است. و ازآثار قدیمی و سنتی بسیارفاصله گرفته است. درحال حاضرکوچ روها کمتربه روش قدیمی سنتی کوچ می کنند.کوچ با استفاده ازوسایل وامکانات حمل ونقل به کمترین زمان ممکن انجام می گیرد. اما عده ای ازعشایردشت مغان به دلیل کمبودامکانات و تمکن مالی هنوزهم قادربه استفاده ازحمل و نقل برای کوچ کردن نیستند.همچنان نیز به همان شیوه های قدیمی و با گذر ازمسیرهای سنتی کوچ یا همان ایل راه ها، هزاران سختی ومشقت را به جان می خرند تا به سلامت به سرمنزل مقصود برسند.
کوچ بهاره با همه سختی ومشقت هایی که دارد، شیرین ودلنشین است ، زیرا بازگشت به دامان طبیعت و مراتع و ازسرگیری زندگی چادرنشینی درصحرا برمیل و رغبت آن ها برای رفتن به سرد سیرمی افزاید.شاید به همین خاطراست که ازلحظه ترک ییلاق بااحساس خاصی بوده و با غم و اندوه و ناراحتی همراه می باشد.ناراحتی براینکه بایدطبیعت ییلاق را با همه زیبایی هایش برای چندین ماه ترک می کنند. ومردان و زنان ، ناگهان به یاد موسیقی مشهور و اصیل عشایری (اوباکوچدی یاییلاق دان آی بولبوله ر، یورولدوم یولاباغماقدان آی بولبوله ر)می افتند.
با توجه به سردی وآغاز بارش ها درمناطق ییلاق عشایر ساکن درکوه های مناطق سرد سیر باید به مناطق پایین دست وقشلاقی کوچ کنند. باآغازفصل سرما برف و باران راه های مناطق کوهستانی بسته می شود ولازم است عشایراین مناطق را ترک کنند.
انتهای پیام/