به گزارش ابصارخبر، توحید مهدوی فعال رسانه ای اردبیل در یادداشت خود به مسائل و مشکلات معلولان پرداخت و نوشت: در حالی که عناصر شهری باید برای همه اقشار به خصوص برای معلولان مناسب شود اما نگاه رفع تکلیفی به مناسب سازی سبب شده است که «شهر برای معلولان ناهموار باشد».
مناسب سازی معابر و اماکن شهری برای معلولان نه تنها یک مطالبه بلکه حاکی از نگاه مدرن و ژرف اندیشانه به حیات شهری است تا معلولان بتوانند در عبور و مرورهای روزانه شهری بدون دردسرهای آنچنانی به رتق و فتق امور بپردازند.
این نوع نگاه البته در کشور همه گیر نشد و کار به جایی رسید که در «حمایت از حقوق معلولان» به قانون تبدیل شده و در سال 97 رسما ابلاغ شد و در ماده 2 همین قانون صریحا بیان شده است که «کلیه وزارتخانه ها، سازمان ها، مؤسسات و شرکتهای دولتی و نهادهای عمومی و انقلابی موظفند در طراحی، تولید و احداث ساختمان ها و اماکن عمومی و معابر و وسایل خدماتی به نحوی عمل نمایند که امکان دسترسی و بهره مندی از آنها برای افراد دارای معلولیت همچون سایر افراد فراهم گردد.» و البته در این قانون نحوه تامین اعتبار و هزینه های این طرح و بسته های تشویقی برای آن در نظر گرفته شده است اما همچنان راه برای معلولان ناهموار است و باید در این مورد به چند نکته توجه کرد تا راه ناهموار زیست اجتماعی معلولان هموار شود.
اول به جای اینکه «قانون حمایت از حقوق معلولان» در ویترین ها خاک بخورد باید نهادهای نظارتی بدون هیچ اغماضی با سهل انگاران این قانون برخورد کنند تا جامعه معلولان ببینند و بدانند که آنها بی پناه نیستند بلکه نهادهای نظارتی در کنار آنها بوده و در اجرای قوانین حمایتی از معلولان مانند پولادی سخت و انعطاف ناپذیر هستند.
دومین مساله این است که باید اقناع سازی شهرداران به یک رویه از طرف وزارت کشور و سازمان بهزیستی بدل شود و عدم تسلط شهرداران به قانون حمایت از حقوق معلولان به عنوان نقطه سیاهی در کارنامه کاری این افراد ثبت شده و در زمان مقتضی به امتیاز منفی بدل شود چراکه در شهر، هیچ نهادی مانند شهرداری مسئولیت سنگینی در حوزه مناسب شهری معابر و اماکن ندارد.
سومین مساله در این زمینه اراده خود معلولان است. جامعه معلولان باید با راه اندازی تشکل های صنفی، پیگیر مطالبات خود باشند و با تقویت این تشکل ها و استفاده از ظرفیت هایی مانند رسانه های مکتوب و برخط،شبکه های اجتماعی، فریادهای فروخفته خود را به گوش تصمیم گیران و تصمیم سازان برسانند. این کار سبب می شود متولیان امور به قدرت رسانه ای- اجتماعی جامعه معلولان پی برده و با دیدن اتحاد و یکدلی و قدرت روحی و معنوی آنها به وظائف خود عمل کنند.
چهارمین مساله این است که باید در برابر نگاه رفع مسئولیتی نهادها در زمینه مناسب سازی ساختمان ها و معابر قد علم نکرد و اجازه نداد که آنها برای دور زدن قانون اقدام به کارهای نمایشی، پوپولیستی و غیرکاربردی در زمینه مناسب سازی کنند که برای این مورد هم می توان از خود معلولان کمک گرفت زیرا آنها خود درگیر مساله هستند و می دانند و می بینند که مناسب سازی ها تا چه حد صحیح بوده و قابلیت استفاده دارد.
بادداشت: توحید مهدوی
انتهای پیام/ج
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد