به گزارش ابصار نیوز به نقل از آنا، عرصه دیپلماسی پر از رمزو راز است. عرصه‌ای که دست دادن، نحوه نشستن وحتی خندیدن دیپلمات‌ها پیام خاص خود را دارد که می‌شود صدها تحلیل برای آن ارائه کرد حتی اگر پیامی گفته نشود این آداب و نوع رفتار از رفتار دولت‌ها پرده‌برداری می‌کند.
پس از پیروزی حسن روحانی در انتخابات یازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری، و سپردن سکان وزارت امور خارجه به محمد جواد ظریف، دستگاه دیپلماسی دچار تحول بزرگی کرد.
دیپلمات کارکشته ایرانی که بر صندلی وزارت امور خارجه تکیه داده، سعی می‌کند با دیپلماسی لبخند استراتژی خود را در عرصه بین‌المللی پیاده کنند.
حسن روحانی، رئیس‌جمهوری، از زمان تبلیغات‌ریاست جمهوری در میان وعده‌های انتخاباتی خود، قول حل وفصل پرونده هسته‌ای ایران با غرب را داد که مردم نیز از این وعده استقبال کردند. رئیس‌جمهوری برای حل این مشکل ظریف را مامور ویژه گفت‌‌وگوهای هسته‌ای کرد.
حسن روحانی برای عرضه دیپلماسی لبخند به سراغ ظریف رفت تا همراه با او، چهره ایران را در عرصه جهانی بهبود بخشد. درهای ایران بعد از خرداد ۹۲ به روی کشورهای جهان باز شد و پس از ۸ سال مردم ایران شاهد فرود هواپیماهای مقامات دولتی کشورهای مختلف جهان به ایران بودند.
ظریف لبش اغلب خندان است؛ اگرچه چهره جدی‌اش، پشت همان لبخند پیداست. او در یک‌سال‌و‌نیم گذشته، به‌خاطر همین لبخندهایی که دردست‌دادن ابتدایی مذاکرات به لب داشته، بارها مورد حمله مخالفانش واقع شده است.
آزاد شدن بخشی از سرمایه ایران، لغو بخشی از تحریم‌ها، بهبود روابط با کشورهای مختلف و مذاکرات مثبت هسته‌ای با کشورهای ۱+۵ واکنش دنیا به دیپلماسی لبخند بود.
حکایت آنجاست که لبخندها همیشگی نیست، عکاسان تصاویر مراسم دست‌دادن را ثبت می‌کنند و از اتاق مذاکره، خارج می‌شوند اما دیگر کسی نیست که از تعامل و ارتباط‌های داخل اتاق مذاکره، خبری بیاورد، غیراز چند خط خبری که هر‌از‌گاهی در این باره منتشر می‌شود. در یکی از جلسات غیررسمی تیم مذاکره‌کننده با خبرنگاران یکی از اعضای هیات مذاکره‌کننده از بالارفتن هر‌از‌گاهی صدای جواد ظریف در مذاکره با جان کری، همتای آمریکایی‌اش سخن گفت؛ اتفاقی که در وهله اول، با آن چهره خندان و عکس‌هایی که منتشر می‌شد، قرابت چندانی نداشت. اما گویا این ماجرا چند‌باری تکرار شده است. اگرچه هر دو وزیر، با احترام نسبت‌به یکدیگر حرف می‌زنند اما این احترام، نتوانسته نسبت به برخی اتفاقات داخل اتاق مذاکره مثل عصبانی‌شدن و بلند‌بلند‌حرف‌زدن، بازدارنده باشد.
وزیر همیشه خندان ایران در مذاکره با کشورهای عضو گروه 1+5 معتقد است، «لبخند و شوخی دیپلماتیک، پوششی برای بحث‌های بسیار تلخ، تند و چالشی و ابزار مذاکره هستند.» در این حال به اذعان دیپلمات‌هایی که تجربه مذاکره با او را دارند او پشت میز مذاکره بسیار جدی است.
البته این دیپلماسی لبخند مورد حمایت مقام معظم رهبری نیز هست. جواد ظریف چندی پیش نیز در جمع تعدادی از دانش‌آموزان دبیرستان نیکان، خاطره‌ای تعریف کرده که در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست چرخید.. ظریف گفته: «دیشب سعادت داشتم خدمت مقام‌معظم‌رهبری شرف‌یاب شوم. پریروز هم ایشان یک‌بار دیگر محبت کردند. فرمودند منطقی صحبت کنید... دعوا نکنید.»
در کنار دیپلماسی لبخند دولت تدبیر و امید در میز مذاکرات، چند صد کیلومتر آن سوی مرزهای ایران، سردار قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس نیز بازی لبخند خود را به رخ داعشی‌ها می‌کشد؛ لبخندی از نوع دیگر. لبخندها و چهره آرام فرمانده سپاه قدس در کنار نظامیان عراقی هم دارای پیام‌های فراوانی برای طرف‌های مقابل است.
خبرگزاری بلومبرگ در واکنش به لبخندهای فرمانده سپاه قدس در عراق نوشته است: «در تصاویری که از سلیمانی در توییتر و دیگر شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است، سلیمانی موهای جوگندمی و محاسن دارد و اغلب در نگاه به دوربین لبخند می‌زند، همانند یک توریستی که در تعطیلات است و هیچ نگرانی از بابت کلاشینکفی که همراهانش در دست دارند نیز ندارد. در ایران، همه او را به عنوان منجی بشار اسد در مقابل نیروهای شورشی می‌دانند. نام و شهرت فعلی سردار سلیمانی نشان می‌دهد که او مردی کاریزماتیک است که از حضور در جبهه‌ها و فرماندهی جنگ‌ها ترسی ندارد. بسیاری از ایرانیان شاید قاسم سلیمانی را در گذشته نمی‌شناختند، اما با اتفاقات اخیر، محبوبیت او روز به روز در میان ایرانیان در حال افزایش است.»
الشرق الاوسط هم در این باره نوشت: تا حدود یک سال پیش کمتر می‌توانستیم تصویری از قاسم سلیمانی که مأموریت صدور انقلاب ایران به خارج را دارد پیدا کنیم، اما اوضاع در این روزها کاملاً تغییر کرده است و از چند ماه پیش تاکنون می‌بینیم تصاویر با کیفیت زیادی در فضای مجازی از ایشان چاپ می‌شود و وی در این تصاویر عمداً به دوربین‌ها لبخند می‌زند و با در آغوش کشیدن سربازان و نیروهایعراقی و سوری، پیروزی‌های خود را به طور غیرمستقیم گوشزد می‌کند و در این حال از میدان‌های جنگ بازدید می‌کند و طرح‌های نظامی و امنیتی خود را پیش می‌برد.
انتهای خبر