به گزارش ابصارنیوز،آزادی در نگاه قرآن، ارزشی بسیار والا دارد. این ارزش تا بدان حدّ است که قرآن کریم، انسانها را دعوت می کند تا به سوی (سمبل آزادی) نماز بخوانند و بسیاری از دیگر کارهای ارزنده را، رو به همان سو انجام دهند. آن سمبل آزادی، کعبه است که آن را (بیت عتیق) می خوانند. برخی گفته اند این نامگذاری، از آن روست که کعبه، دارای قدمت و تاریخی کهن و ارزنده و گرانبها می باشد، لیکن بر اساس برخی از روایات، امام باقر(علیه السلام) این نامگذاری را چنین بیان فرمود که کعبه، بیت آزادی است که هیچ گاه ملک کسی نبوده است: «حَمَّادٍ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَمَّنْ أَخْبَرَهُ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ لِمَ سُمِّیَ الْبَیْتُ الْعَتِیقَ قَالَ لِأَنَّهُ بَیْتٌ حُرٌّ عَتِیقٌ مِنَ النَّاسِ وَ لَمْ یَمْلِکْهُ أَحَدٌ »
به بیان دیگر، این خانه همواره آزاد بوده و هیچ ستم پیشه ای نتوانسته است بر آن تسلط یابد و از این رو، آن را (عتیق) به معنای آزاد نامیده اند و به این ترتیب، می توان (کعبه) را (سمبل آزادی) نامید.
اینک بنگریم که قرآن کریم، چگونه به این سمبل آزادی ارج نهاده و جامعه انسانی را برانگیخته است که به سوی آن رو کند. از سویی، انسان ها را فراخوانده که گرداگرد این آزادی مجسم بگردند و آن را تقدیس کنند:« ثُمَّ لْیَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَ لْیُوفُوا نُذُورَهُمْ وَ لْیَطَّوَّفُوا بِالْبَیْتِ الْعَتیقِ ، سپس، باید آلودگیهایشان را برطرف سازند؛ و به نذرهای خود وفا کنند؛ و بر گرد خانه گرامی کعبه، طواف کنند».
و از سوی دیگر، به آنان دستور داده است که در زندگی خود، به سوی مسجد الحرام توجه کنند که بیت عتیق در آنجاست:« وَ مِنْ حَیْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ حَیْثُ ما کُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَکُمْ شَطْرَهُ ... »
و از هر جا خارج شدی، روی خود را به جانب مسجد الحرام کن! و هر جا بودید، روی خود را به سوی آن کنید!
در کنار این رویکرد همیشگی به سوی کعبه، بسیاری از کارهای انسان، به این سمبل آزادی ارتباط دارد، برخی از امور بسیار ارزشمند همانند (نماز)، باید به سوی بیت عتیق انجام گیرد و برخی دیگر همانند (تلاوت قرآن کریم)، اگر چه واجب نیست، ولی بهتر است که به سوی آن بیت رفیع باشد. در طرف مقابل، انجام برخی از کارهای نازل و فرومایه بدان سو، حرام است و برخی ناپسند. پس همگان، در طول زندگی خویش، به گونه ای با این بیت آزاد ارتباطی تنگاتنگ داریم و حتی در لحظه واپسین حضور خود در دنیا و جهان خاکی، فرموده اند که رو به سوی همان خانه کنیم. این توجه ژرف به بیت عتیق و پاسداری از کیان آن، بدین معناست که انسان مسلمان، همواره باید از حیات آزاد خود پاسداری کند و هرگز آزادی آسمانی خویش را فدای افسون های اسارت آور طبیعت و خاک نسازد و روشن است که از برجسته ترین این افسون ها، اندیشه های ناقص و بعضاً ناروای بشری اند که در پیکره قوانین و تعالیم فلسفی، اخلاقی، حقوقی و ... جلوه گری می کنند و گروهی را در پی سراب خود، به این سو و آن سو می کشانند.
