به گزارش ابصارخبر، محمد زینالی اُناری پژوهشگر عرصه فرهنگ عامه کشور در تازه ترین یادداشت خود به مقوله اشتغال و وضعیت اقتصادی مردم پرداخت و نوشت: امروز نوعی اقتصاد از سوی کشورهای قدرتمند جهان بر ما تحمیل می شود که ما را تبدیل به مصرف کننده ی کالاهای شرقی و غربی کرده و مقاومت درونی ما را در تولید نخ و پشم، چرم و مصنوعات آن، فرش و گلیم، چوب و سنگ از بین برده و بیشتر کالاهای ما را به صورت خام می خرند.
ما سالها است که شعار «مرگ بر آمریکا» سر می دهیم و در این شعار بیش از آن که قصد مان مرگ آدم ها باشد، منظورمان مبارزه با استعمار و استثمار است. مبارزان سرمایه درای در کشورهای کمونیستی و سوسیالیستی هزینه های بسیاری گذاشته اند تا با سرمایه داری مبارزه کنند. از سوی دیگر، جهان سوم و کشورهای شرقی که از ذهنیت غربی مانند یک قاره ی پرمنفعت و انسان های غریبه دیده می شد نیز با خودآگاهی خود در جهت مبارزه با این فرایند با کشورهای استعمارگر مواجهه داشته اند. به این صورت ما می توانیم مشت های گره کرده ی خود را در برابر استعمار، استثمار بر سر گیریم.
امروز نوعی اقتصاد از سوی کشورهای قدرتمند جهان بر ما تحمیل می شود که ما را تبدیل به مصرف کننده ی کالاهای شرقی و غربی کرده و مقاومت درونی ما را در تولید نخ و پشم، چرم و مصنوعات آن، فرش و گلیم، چوب و سنگ از بین برده و بیشتر کالاهای ما را به صورت خام می خرند و رقبای زیادی هم در منطقه برای ما خلق شده است. اگرچه ما امروز نفت را خودمان پالایش می کنیم، اما دیگر کفش و ارابه مان از ما خداحافظی کرده و ما را وابسته ی کفش های چینی و خودروهای ایضاً چینی نموده است. در هر حال، اقتصاد جهانی بازار مصرف داخلی ما را بر عهده گرفته است و ما را به سوی مستعمره شدن می برد.
اما آن چه که در این میان مهم تر است، غیر انسانی کردن جامعه ی ما توسط این فرایند مصرفی شدن جامعه ی ایرانی است. بخشی از سرمایه داران داخلی، همچنان که کشورهای پیشرفته جهان سوم را اقمار و مستعمره کرده اند، انسان ها را به صورت ارزان قیمتی در ذیل مجموعه ی خود به کار می گیرند. بازارهای ما، حتی بخشی از مراکز رسمی و نیمه رسمی ما امروز افراد را زیر حقوق واقعی که قانون کار برای کم درآمدترین اقشار تنظیم کرده است، به کار می گیرند. امروز بازاریان و تاجران داخلی ما که عمدتاً به خدمات تجاری و اداری می پردازند و عمدتاً مروج و توزیع کننده ی کالاهای وارداتی هستند، چهره ی یک عامل استعمارگر و استثمارگر را از خود نشان می دهند.
«جزیره ی آمریکایی» روحی است که از استعمار و استثمار وارد کنش یا کردار تجاری و اقتصادی ما شده و انسان های ضعیف و فاقد توانایی کار مستقل را به زیر لگام خود می کشد و آن ها را به مانند روبات های کم هزینه (برده های سابق) استعال می کنند.
آن ها انسان های نیازمند به کار که جمعیت زیادی هم دارند را در شرکت های خود وارد و خارج می کنند و از این وضع استیصال آن ها استفاده می کنند. آن ها امروز با قیمت ماهانه دویست هزار تومان هم افراد را به کار می گیرند و بسیاری از جوانان و حتی میان سالانی که امروز کار ساده انجام میدهند، به مثابه ی پیشاانسان مورد استفاده قرار می گیرند.
این عرف به درون جامعه چنان نفوذ کرده که بسیاری کار خانگی و پرستاری کهنسالان را نیز به عنوان کاری ارزان قیمت به افراد و به خصوص زنان فاقد درآمد پیشنهاد می کنند و از آنان انتظار دارند با همین قیمت کار کنند. اگرچه میزان درآمد خانواده ی دارای کهنسال هم در این ماجرا نقش دارد، اما چیزی که مهم است، این است که چنین کارهایی امروزه چنان سرکشیده و پیش رفته است که ما می بینیم زحمات انسان ها به راحتی نادیده گرفته شده و به خصوص افرادی که دارای سرمایه ی بیشتر هستند، کار دیگران را به قیمت ارزان می ستانند و اعضای یک جامعه آن کاری را می کنند که سالها آن را در قامت آمریکایی دشنام می دهیم.
انتهای پیام/